W Wielki Piątek Kościół przeżywa misterium męki i śmierci Jezusa Chrystusa – dnia, w którym „Chrystus został ofiarowany jako nasza Pascha”. To czas głębokiej zadumy i modlitwy, w którym wchodzimy w ciszę Wielkiego Piątku, trwając u stóp Krzyża razem z Maryją i umiłowanym uczniem.
Liturgii Męki Pańskiej przewodniczył o. Piotr Chmielowski. Zgodnie z tradycją, w tym dniu nie sprawowano Eucharystii. Centralnym punktem liturgii była uroczysta adoracja Krzyża oraz odśpiewanie opisu Męki Pańskiej według św. Jana. Stojąc pod Krzyżem, na którym zawisł Zbawiciel świata, oddaliśmy cześć Temu, który oddał swoje życie za każdego z nas.
Krzyż, który adorowaliśmy, to nie tylko znak cierpienia, lecz przede wszystkim symbol nadziei i zwycięstwa – znak miłości silniejszej niż śmierć. Kościół, rozważając mękę swojego Pana i adorując Drzewo Krzyża, wspomina swoje narodziny z przebitego boku Chrystusa i wstawia się do Boga za zbawienie całego świata.
Na zakończenie Liturgii Najświętszy Sakrament został przeniesiony do Grobu Pańskiego, gdzie wierni mogą trwać na modlitwie i adoracji aż do Wigilii Paschalnej.
